در مواردي كه عملكرد كنترلكننده غيرقابل قبول است، ارزيابي عملكرد كنترلكننده، اطلاعات كافي در مورد بهبود عملكرد آن را ميدهد. اكثر تحقيقات در كنترل، بر روي بهبود شناسايي مدل، طراحي كنترلكننده، بهبود مقاومت، بهبود رفتار گذرا، حذف بهتر اغتشاش و ... متمركز شدهاند و مطالعات بهنسبت كمتري بر روي ارزيابي عملكرد سيستمهاي كنترل موجود انجام شده است. هنگامي كه عملكرد كنترلكننده راضيكننده نيست، اين نكته بسيار مهم است كه آيا حد قابل قبولي از عملكرد، با ساختار كنترل موجود قابل دستيابي است يا خير؟ عملكرد يك سيستم كنترل، معمولاً با معيارهاي مختلفي مشخص ميشود و به صورت كلي به دو دسته تقسيم ميشوند
اين نوع معيارها در مواردي كه اغتشاش معين وجود دارد، مورد استفاده قرار ميگيرند، مثلاً مواردي مانند تغييرات نقطه كار يا اغتشاش بار ناگهاني. در اين گونه موارد معيارهايي همچون زمان صعود، زمان استقرار، بالازدگي، انحراف از نقطه كار و انتگرال خطا استفاده ميشود.
اين معيارها معمولاً شامل واريانس يا به طور معادل انحراف از معيارِ متغير تحت كنترل يا خطاي كنترل هستند. اين معيارها رابطه مستقيمي با عملكرد فرآيند، كيفيت محصول و انرژي يا مقدار ماده مصرفي دارند. رايجترين معيار تصادفي كه در ارزيابي عملكرد در كنترل فرآيند مورد استفاده قرار ميگيرد، واريانس است.
پيشرفت بسيار مهم در اين زمينه، در سال 1989 توسط هريس انجام شده است. در واقع بعد از اين مقاله بود كه توجهات به سمت موضوع ارزيابي عملكرد كنترل معطوف شد. هريس در اين كار نشان داد كه ميتوان سنجه حداقل واريانس را از دادههاي حلقه بسته تخمين زد و انديس مشهور هريس كه بر اساس مقايسه عملكرد كنترل كننده كنوني با كنترل حداقل واريانس استوار است را معرفي كرد.
تنظيم: محسن معبودي